O vento, valente, cántame forte e alto.
O aire non penetra as entrañas miñas
nas que a semilla xace no leito de formigón.
Os meus beizos non bican na noite escura,
a miña árbore non nace enterrada e fría.
As bágoas que canta o vento non son fértiles.
Cos ollos olleo oíndo vehículos en negro
aterrado nun campo artificial, xeado e podre.
E a miña alma escapa fuxindo de ollos cegos.
