Entrevista ao noso poeta Xosé Carlos no blog "Estouna Lavadora"! Vai paso a paso polo camiño de converterse nun grande escritor... Moitos parabéns, "Neocunqueiro" :)
Aquí vos deixamos a entrevista:
"Como puidestes ver nas
anteriores entradas do blog, tivemos o placer de coñecer un novo talento
da escrita. É de Arzúa, ten 21 anos e dende adolescente empezou a
escribir relatos e poemas en galego animado por un dos seus profesores
da secundaria. Publicou dende os 15 anos relatos na revista do instituto
no que estudaba. Foron publicadas tamén composición súas no xornal "La
voz de Galicia" co título de "Sede de varniz e viño" e tamén en
temposdixital.com co título de "Choiva en charcos". Participou ademais
na realización do blogue berslash.blogspot.com.es/ cunha amiga súa.
Agardamos
que estas narracións e poemas sexan publicadas nun libro cuxo autor
conste con letras maiúculas e sobretodo, en galego: XOSÉ CARLOS
CARRACEDO."
1.-Sabemos que todas as túas narracións e poesías están en galego. De onde saíu ese gusto polo idioma propio?
Pois
a verdade creo que é algo que estivo sempre conmigo. Sempre foi o meu
idioma principal dende que recordo. Na miña familia como na escola nunca
notei un clima de prexuizo cara esta lingua, máis ben o contrario e
visto o que hai parece que tiven moitísima sorte. Tampouco cos meus
amigos, dende neno. Igual se me criara nunha cidade ou un lugar máis
castelán que Arzúa non sería galego-falante. Creo que a escola e o
entorno é fundamental para que un neno decline nun idioma ou outro.
2.- Pensas en isto de escribir como un hobbie ou cres que chegará a ser para ti algo mais?
Pois
ver, véxoo como unha afección. Senón me gustara escribir non o faría.
Dende logo, iso é o que me move a facelo. Gustaríame moito que chegara a
ser algo máis e publicar algún libro. Teño bastantes ganas, a verdade
hahaha. Pero bueno, son consciente de que aínda teño moito que aprender e
espero que chegue algún día.
3.-Cando comenzaches con esto de
plasmar en papel estas historias, ou simplemente pensamentos? Houbo algo
ou alguén que te animase a facelo ou fuches ti quen tomou a decisión?
A
figura fundamental para que eu me animase a escribir foi o meu mestre
de galego Xosé Ramón. El sempre me animou moito e me ensinou e ensina
facetas nas que debo mellorar. Ademáis préstame e recoméndame moitos
libros. Antes houbo outros profesores que nos mandaban facer unha
redacción e bueno, eu sempre escribía como pensando en tarefas para a
casa, a miña vocación chegou máis tarde.
Despois xa non, cando
empezoume a gustar. Estaba desexando que me mandara redaccións para
ensinarlle o que facía. De feito foi gracioso porque o momento no que me
entraron as ganas de escribir foi cun suspenso en galego, nunha
avaliación. Xosé Ramón, o meu mestre de entón, díxome que tiña un catro.
Eu estaba descontento e despois de chorarlle algo díxenlle que iba a
aprender todo o que déramos eses días despois do exame e facerlle os
deberes moi ben e el mandou unha redacción. En principio, como tiña
principio de enaxenación mental transitoria polo suspenso, fixen un
texto de crítica á súa clase. Despois pensando, pois rachei con iso e
empecei a pensar: Porque o coiote nunca colleu ó correcamiños? E fixen
un monólogo interior (explicáranos el antes como era)con preguntas e o
que é un desbarre haha. E bueno a el gustoulle e díxome que podía
dárseme ben iso. Asique comecei a escribir máis e co tempo tamén a leer.
4.-Todo poeta ten as súas fontes de inpiración, cales son as túas?
Mmm,
é difícil de describir o da inspiración. Cunqueiro dicía que non cría
nas musas nin nas fadas, senón que precisábase unha memoria deformante
que encher, darse conta de que a verdade non é suficiente e traballar
sobre iso. Eu pola miña parte non sabería responder ben a esta pregunta,
Cunqueiro está máis cualificado haha.
5.-Que lle aconsellarías á
xente que empeza a escribir, e mais en galego? Cres que isto de
escoller o galego como idioma das túas composicións pode repercutir
negativamente nos mesmo e na túa evolución como escritor?
Pois o
da xente que comeza a escribir, entre os que me inclúo, diríalles que
lean moito e escriban por diversión, sen que se convirta nunha obriga. O
de publicar ou non xa virá, a cuestión é desfrutar con isto e sobre
todo creo que para ser bo escritor debemos leer moito e de todo, xa que é
a fonte máis fiable de aprendizaxe.
Respecto o do galego, penso que
non escollelo si pode repercutir negativamente na miña futura evolución
como escritor e como persoa, o cal é máis importante. Se nós os galegos
non enriquecemos a nosa lingua ninguén o fará, e a lingua enriquécese
con cultura e ahí intervimos todos nós pois queiramos ou non o galego ó
pasar polos nosos beizos muda de expresións e mesmo enriquécese, faise
forte e incluso pódese chegar a perder senón o bicamos. E é unha sorte
que neste mundo, cada vez máis globalizado no que parece que prima o
pensamento único, poidamos neste recuncho de cada vez menos choivas e
meigas soñar en galego. Eu son dos que pensa que Babel foi un milagre.
6.- Cres que algún día poderán chegar a coexistir dúas linguas, como son o castelán e o galego, en igualdade de condicións?
É
complicado, dende unha perspectiva histórica o galego estivo desprazado
moitos séculos e iso aínda perdura dalgunha forma. É tamén certo que
tivo unha gran recuperación e os peores tempos semella que pasaron. E
aínda así dende instancias políticas e institucionais ves que siguen
desprestixiando o idioma e seguen a non coidalo. Que o quitan da
educación, que non se aplica unha discriminación positiva, que falar
galego é de nacionalistas, que se falas galego es de aldea, que se falas
galego e es de cidade odias o español...
Poderían coexistir ambas
linguas cunha política lingüística axeitada, o problema é que o goberno
que temos parece que a súa meta é que o galego sexa prehistoria.
7.-Utilizas Galicia como fonte de inspiración nalgún dos teus relatos/poemas?
Ás
veces, cando lin “Os Eidos” de Novoneyra saíame o paisaxe de forma
recurrente ó escribir, o noso paisaxe que tan fermoso é. A zona vella de
Compostela tamén inspira moito, A Costa da Morte. En fin, estou
namorado desta terra. Debería ser moito máis orgullosa e valorar o que
ten despois das cen mil pragas que superou e supera.
8.-Como cres que é a situación actual do galego?
Pois
mala. Según as estadísticas os que máis falan galego son os vellos. Os
novos cada vez o falamos menos. Partindo dese dato irrefutable debémonos
plantear que Galicia queremos para nós e para os nosos fillos. Se a
Galicia que queremos é unha na que o galego sexa sendo parte de nós. Na
miña humilde opinión creo que deberían, por exemplo, entre outras
moitísimas cousas facer unha política de discriminación positiva. Senón
se fai corremos o risco de pertencer á xeración do inicio dos novos
séculos escuros que igual se eternizan. Imos ter que acampar cas
palabras ou algo similar para que sexamos escoitados, o malo é que se
acampamos igual ábrenos o nicho porque parece que incluso estamos
perdendo o dereito a indignación e a reclamar o que é noso.
9.- Houbo algún escritor ou poeta que che chamase máis a atención e usases como modelo a imitar?
Cando
comecei a escribir gustábame moito o surrealismo, facer desbarres
mentais e experimentos básicamente. Agora iso cada vez gústame menos a
verdade, se teño que dicir un autor que me chamase a atención ese é
Cunqueiro, tanto por personalidade como pola súa obra. Cando lin “Xente
de aquí e Acolá” quedei abraiado e entendín que me queda moitísimo que
mellorar. Canto máis leo e escribo, máis me dou conta diso último. Eu
intento coller cousas que me gustan de todos e traballar sobre iso.
Esperemos que a miña receta sexa boa haha.
10.- De cal dos teus textos/poemas estás máis orgulloso? Por que?
Dos
meus canto máis vello menos me gusta. Algunha vez teño pensado: mi
madriña, que mal escribía daquelas espero que mellorara haha. Aínda que
si é certo que lle gardo certo aprecio ó que fixen como redacción de
galego na miña adolescencia que contaba antes. Por ser o primeiro e
porque fíxome ver que igual podía facer algo que me gustaba nese camiño.
11.-Houbo algún libro que te marcase? Por que?
Pois
moitos, a verdade de Cunqueiro fascinoume todo, quizais as súas
semblanzas fora o que máis, tamén me impresionaron os libros“De Catro a
Catro” de Manuel Antonio , “Os Eidos” de Novoneyra, “Adeus ás armas” de
Hemingway, “Cousas” de Castelao, algún conto de Cortázar… E bueno sen
dúbida, un dos que me marcou foi Miguel Torga e o seu libro “Bichos”.
Sobre todo o último relato, o do Corvo que escapa da Arca de Noe porque
quere morrer, foi das cousas máis fermosas que lin. Altamente
recomendable!
12.-Ti tamén cres que ler cousas en galego transmite máis que lelas en outras linguas?
Eu
pensó que transmíteme máis a min porque son galego e é ese o meu
idioma, se fora Italiano sería o italiano, grego ou xaponés o idioma que
me transmitiría sería o que tivera por propio. Non creo que haxa
idiomas máis fermosos que outros, o que si penso e que nós na nosa
cabeza e percepción facemos deses idiomas que sexan doces coma a mel nos
beizos e que nos transmitan máis.
_______
http://estounalavadora.blogspot.com.es/2012/06/entrevista-xose-carlos-carracedo.html
