os poros do amor non respiran...
O rei xadrez manda apagar o lume.
A lúa chea, lástima, ferida e queimada...
Na miña alma cravos e estacas.
No meu espírito alba de bágoas.
E pensar que no rei da táboa
Manda otro rei que domina o xadrez...
Pregúntome cantos reis haberá por riba.
Pregúntome cal é o rei que matou a raiña!
No hay comentarios:
Publicar un comentario