Pel de noz

E a nube se fixo ceo.
O resplandor, escuridade.
Platón e a caverna, negro...

Falo de corazóns que voan
de bolboretas asasinas por beleza.
Falo da pel dunha noz sensible.
Dunha noz da fala que me atraganta.

- Cobardía. Porque non xogas ó escondite
co latexo do meu motor móbil?

O sal con auga é rugosa como esa pel.
Esa pel de muller. De extraña, de esposa...
Esa pel de noz que estalou na miña gorxa...
Esa rugosa pel que escureceu a caverna...