Néboa de maio

Choraba ela na nebe,
os copos encerrábanlle a mirada.
Choraba ela na nebe,
os copos disolvíanse no seu ollar.

Así ocorreu. As esféricas pupilas menguaron.
A vista opaca e o reflexo, a súa cabeza,
fermosa ela; tecía as fotografías soñando.

Ánimo introvertido que ves por min.
Bágoas que son nebe... Nebe debuxada.
Nos pesadelos teimaba chover olvido.
Nos soños máis fermosos, contacontos...

Choraba ela na nebe,
os copos mirábana ensoñada.
Choraba ela na nebe,
os copos querían ser debuxados.
Choraba ela na nebe,
O calor derretiu a súa vida...